Wszystkie wpisy

Już od pierwszych stron czuć, że coś tu nie gra. Fabuła rozłazi się jak źle zszyta tkanina — mamy bohaterów, którzy ani nie wiedzą, czego chcą, ani nie panują nad własnymi emocjami. Główna bohaterka, Anita, jest równie niestabilna jak jej prześladowcy, a jej decyzje często wydają się pozbawione logiki.

Szymon An-ski w swoim dramacie "Dybuk" (czasem zwanym "Dybuk, czyli na pograniczu dwóch światów" stworzył mit o miłości, która przekracza granice życia, o winie, której nie da się odpokutować modlitwą, i o duszach, które wracają, by domagać się sprawiedliwości. To opowieść, w której świat ludzi i świat duchów stapiają się w jedno, a pamięć – osobista i zbiorowa – okazuje się silniejsza niż czas.

Na początku nic nie zapowiada, że ta książka zamieni się w filozoficzno-społeczny traktat o upadku człowieka. „Inwazja jaszczurów” (1936) Karela Čapka zaczyna się niemal jak przygodowa powieść marynistyczna — mamy egzotyczne wyspy, perły, kapitana i dziwne stworzenia z głębin.

Kornel Makuszyński w swojej powieści "O dwóch takich, co ukradli księżyc" stworzył historię, która wciąż – mimo upływu lat – potrafi zaskakiwać, wzruszać i co najciekawsze... niepokoić. To opowieść, która z jednej strony przypomina baśń, a z drugiej – jest mocno zakorzeniona w polskiej rzeczywistości.

To kolejna przeczytana przeze mnie książka autorstwa Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Zupełnie niespodziewanie ten pisarz trafił na bardzo wysokie miejsce w moim prywatnym rankingu polskich autorów. Po dwóch wyśmienitych tomach o doktorze Murku przyszedł czas na Znachora – powieść, którą do tej pory znałam jedynie z filmowych urywków, oglądanych przypadkiem podczas przełączania kanałów w telewizorze. Teraz już wiem dokładnie, o co chodziło w życiu i niezwykłej historii profesora R

„Dwanaście prac Herkulesa” to ciekawostka – z jednej strony warta uwagi przez formę i mitologiczny motyw przewodni, z drugiej, jak dla mnie, jednak mniej wciągająca niż klasyczne powieści Christie.

To moje drugie spotkanie z literaturą Wojciecha Chmielarza, którego uznaję za jednego z najpopularniejszych polskich pisarzy kryminałów. Gdzieś tam trochę w tyle za Remigiuszem Mrozem. I nie mówię tego przez wzgląd na jakieś górnolotne rankingi popularności, które gdzieś znalazłam w odmętach internetu, ale przez wzgląd na to, co widzę, kiedy idę do księgarni.

Dawno nie trafiłam na książkę, której kontynuacja byłaby tak dobra. Albo nawet – jeszcze lepsza niż pierwsza część. Obie powieści o Murku przeczytałam niemal jednym tchem, ale ta druga… ta druga to już nie było tylko czytanie. To było pełne zanurzenie w historię, emocje, dylematy moralne i ból człowieka, którego życie wywróciło się do góry nogami.

Pierwsze strony i... już jestem kupiona. Nic spektakularnego się nie dzieje, żadnego trupa w pierwszym rozdziale, żadnych dramatycznych zwrotów. Ale jest coś innego: świetnie zarysowana para bohaterów, ich delikatne napięcia, rodzinne niuanse...

I choć „Ekspozycja” zaczyna się jak kryminał, kończy jak źle przemyślany scenariusz do telewizyjnego serialu klasy B. Motyw morderstwa na Giewoncie – jeden z najmocniejszych punktów wyjściowych – zostaje porzucony równie szybko, co logiczne podejście do fabuły.

To nie jest książka dla każdego – ale to książka, która może bardzo dużo dać tym, którzy zechcą się jej poddać. To historia nie tyle przygodowa, co kontemplacyjna. Mimo że pełna wydarzeń, to jednak najgłębiej porusza w tych momentach, kiedy akcja zatrzymuje się, a my po prostu płyniemy...

„Skąpiec” to klasyczna komedia autorstwa Moliera, francuskiego dramaturga XVII wieku. Utwór opowiada o Harpagonie, człowieku obsesyjnie zakochanym w pieniądzach, który swoją chciwość stawia ponad rodzinę, uczucia i zdrowy rozsądek.

Najbardziej intrygującym momentem była dla mnie pierwsza część historii, rozgrywająca się w gospodzie prowadzonej przez rodzinę Jima Hawkinsa. Pojawienie się starego pirata – Billy’ego Bonesa – wniosło do fabuły nutę tajemnicy, niepokoju i zapowiedź czegoś większego. Bones był postacią, która rzeczywiście przyciągała uwagę – owiany legendą, nieprzewidywalny, żyjący w cieniu dawnych grzechów.

Powieść "Doktor Murek zredukowany" opowiada o losach prawnika i człowieka o silnych zasadach moralnych, który z dnia na dzień traci pracę.

Michaił Bułhakow w swoim krótkim opowiadaniu "Fatalne jaja" kreśli błyskotliwą, satyryczną wizję Związku Radzieckiego lat 20. XX wieku.

Nie znalazłam tu wyszukanych walorów artystycznych, większego ładunku emocjonalnego, ani fabuły, która byłaby dopięta na ostatni guzik.

Stephane Garnier przygląda się kotom i próbuje na ich przykładzie pokazać, jak można prowadzić bardziej świadome i spokojne życie.

"Ja nie chcę wygody. Ja chcę Boga, chcę poezji, chcę prawdziwego niebezpieczeństwa, chcę wolności, chcę dobroci, chcę grzechu."

"Sapiens" to książka, która zmusza do refleksji nad naszym miejscem w świecie, ewolucją społeczeństw i tym, jak nasze decyzje wpływają na...

To świetny reporterski debiut Agaty Romaniuk, po którym można śmiało wyczekiwać kolejnych książek tej autorki.